به نام خدا

به خدا قسم، خداوند از مردم جز دو خصلت و خوی نخواسته : به نعمت ها اعتراف کنند که برای ایشان می افزاید، و به گناهان اقرار نمایند که انها را می امرزد.«حضرت امام محمد باقر(ع)»

خدایا گناهان روزمره مرا ببخش.

با خدایا! از کارهای که کرده ام به تو پناه می برم از جمله:

1.از این که حسد کردم.

2.از این که در غذا خوردن به یاد فقیران نبودم.

3.از این که مالی را که به تو تعلق داشت، از ان خودم حساب کردم.

در حقیقت مالک اصلی خداست     این امانت بهر روزی دست ماست

4.از این که مرگ را فراموش کردم.

5.از این که قاه قاه خندیدم و سختی اخرت را فراموش کردم.

6.از این که در راهت سستی و تنبلی کردم.

7.از این که عفت زبانم را به لغات بیهوده الودم.

8.از این که به کسی دروغ گفتم، در صورتی که ان جا حق این بوده است که راست بگویم.

9.از این که دیگران را به کسی خنداندم، غافل از ان که خود خنده دارتر از همه هستم.

10.از این که همواره خشم من بر عقلم غلبه داشت.

11.از این که زبانم گفت بفرمایید؛ ولی دلم گفت نفرمایید.

12.از این که از گفتن مطالب غیر لازم خودداری نکردم و پر حرفی کردم.

13.از این که حرف حق، شنیدنش برایم مشکل بود و منطقی نبودم.

14.از این که ایمانم به بنده ات بیشتر از ایمانم به تو بود.

15.از این که «شاید امروز اخرین روز عمر من باشد» را در کارهایم دخالت ندادم.

17.از این که حجاب چشم، گوش، دست و پا و دل را فراموش کردم.

18.از این که از تو نا امید شدم و فکر کردم مشکلم را نمی توانی حل کنی:«ان الله کل شیء قدیر.» در حالی که یأس از رحمت تو خود گناهی بزرگ است.

19.از این که برای هر کاری با همه مشورت کردم جز «تو».

20.از این که قلم به دست گرفتم، ولی حق قلم را ادا نکردم.

21.از این که سخن گفتم، بدون اینکه فکر کنم چه می گویم.

22.از این که تعهد کردم مواظب اعمالم باشم، ولی نشدم.

23.از این که به جای این که امیدوار شوم، ناامید شدم.

24.از این که برای فخر فروختن چیزی یاد گرفتم.

25.از این که امامم را نشناختم و محبت او را در دل نداشتم و به گفته پیغمبر(ص):«هر کس بمیرد و امام خویش را نشناسد مانند کسی است که در جاهلیت مرده است.»

26.و در اخر از اینکه به خاطر محبت دیگران از انها قدردانی کردم ولی ان جور که باید قدردان محبت های بی دریغ خدای خویش نبودم و...

«استغفر الله ربی و اتوب الیه»

پیامبر رحمت، محمد مصطفی(ص) از ماه رمضان این چنین یاد می کند:

«ای مردم، بدرستی که ماه خدا با برکت و رحمت و امرزش الهی به سوی شما روی اورده است، ماهی که نزد خدا بهترین ماه هاست، روزهایش بهترین روزها، شب هایش بهترین شب ها و ساعت هایش بهترین لحظه هاست، ماهی که در ان، شما را به سوی مهمانی الهی دعوت کرده اند و در زمره اهل کرامت الهی قرار گرفته اید.نفس های شما در این ماه ثواب تسبیح و خواب شما ثواب عبادت واعمال شما در ان مقبول است و دعاهای شما مورد اجابت قرار می گیرد. پس با نیت های درست و دل های پاکیزه از گناهان و صفات ذمیمه، از پروردگارتان بخواهید که به شما توفیق روزه داری و تلاوت قران را عطا فرماید.»