دل من باز گرفته به حرم می آید
درد دلهاست که از چشم ترم می آید
باز هم پیش ضریح تو نشستم با اشک
لطف تو باز فقط در نظرم می آید
درهمه زندگی از بی تو شدن می ترسم
که اگر دست نگیری به سرم می آید
کاش آن لحظه ی پر غصه به دادم برسی
آه آن لحظه که وقت سفرم می آید
«سید محمدرضا شرافت»

بعد از سه سال  قسمتم شد تا بیاییم کنارتان نفسی تازه کنم آقاجان... ممنونم آقای مهربانم...

نوشته شده در پنج شنبه 92 دی 5ساعت ساعت 10:0 صبح توسط همرنگ دریا| نظر