دستهایم دیگر توانایی نوشتن را ندارد. قلبم با تپشهایش این اجازه را از من می گیرد، چشمهایت مانند مهتاب می درخشد و وقتی به من می نگری در دلم غوغایی بر می خیزد، طاقت دیدن چشمهای تو را ندارم، مرا دریاب که چه عذابی می کشم ولی به همان اندازه که دیدن چشمانت عذابم می دهد، ندیدنت هم عذابم می دهد...

نوشته شده در جمعه 86 اسفند 24ساعت ساعت 1:0 صبح توسط همرنگ دریا| نظر
طبقه بندی: شعر