دلم برای تمام لحظه های با شما بودن تنگ است... دلم گذشته را میخواهد... دلم کنیزی فاطمه را میخوهد... دلم اسیری میخواهد...اسیری اربابم... چند روزیست حال دلم خراب است...انگار دیگر برای من نیست...من اینجام و دلم جای دیگر... اصلا نفهمیدم امسال محرم چطوری گذشت...حسرت رفتن به همایش شیرخوارگان حسینی برای یکسال روی قلبم موند...آقا جون همه دارن میان کربلات اما منه روسیاه...دلم آرامشی میخواد که نورش خود شما باشی....السلام علیک یا ابا عبد الله الحسین...التماس دعا قرآن را بوسیدم، گلبرگهای یاس، از لابه لای ورقها فرو ریخت. یاسها چقدر شبیه تواند، فاطمه! ای گمگشته بقیع! کدام گمشده به تو پناه آورد و پیدایش نکردی؟! ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ این روزها عجیب حال و هوای در ،دیوار ، میخ در، محسن و مادرم را حس میکنم... بسم رب الشهدا و الصدیقین... او فقط 23 سال داشت...درست و همسن و سال خودم..وقتی کنارش ایستادم خوب قد وبالاش را نگاه کردم...با اینکه 23 سال داشت اما خیـــــــــلی بزرگتر از من بود...خیـــــــــلی... چشمانم دیگر نمی دید...سر بر تابوت سرخش گذاشتم..صدای هق هق گریه هایم بلند شد...مادری کنارم ایستاده بود...شروع کرد به درد دل... مدام میگفت:"توچرا گریه میکنی؟! من سالهاست منتظر پسرم هستم... همه ی دوستانش آمدند اما او...تو چرا گریه میکنی؟!.." سوال را مدام در دلم تکرار میکردم و و ناخداگاه صدای هق هق گریه هایم بلندتر میشد!!!نگاه ام به نگاه مادرانه اش گره خورد...خواستم بگویم"من آمده ام تا قول شفاعت بگیرم...آمده ام اینجا تا خود را آماده کنم تا طعم شیرین خواهر شهید ،مادر شهید،همسر شهید بودن را آرزو کنم...آمده ام تا لذت شهادت را درک کنم.. آمده ام رزق شهادت بگیرم... اما...اما چیزی نگفتم ...او خودش از چشمانم خوانده بود..." مثل همیشه روضه آقا و علی اکبر جوانش آتش به قلبم زد... وصبر و ماصبرک الا بالله... و صبــــــــــر... به شما می گویند سرداران بی پلاک... بعضی وقتها احساس میکنم فراموش شده ام... لب به گلایه و شکوه باز میکنم... اما خیلی زود به من می فهمانید که اشتباه میکنم... دلم گرفته و بازهم مثل همیشه این حس تمام افکارم را در هم پیچیده... بازهم مثل همیشه خودتان تلنگری به من بزنید تا به خودم بیاییم... ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ حسم دقیقا مثل همان روز است... مثل همان ساعت جوابم را بدهید... عکاس خودم... بلاگ تا پلاک 5... سال 1388 امروز هرکجا که میرفتم شما کنارم بودید... مثل همیشه عکس تو، که خودت میدانی چقدر دوستت دارم کنار قلبم بود... کنار نه، درون قلبم... امروز به جای شما گفتم تا آخرین نفس فدائی رهبرم... خدا کند بتوانیم جای خالی شما را پر کنیم تا ... خدا کند...
ای بهشت گمشده پهلو شکسته، کدام شکسته! از تو التیام جست و مرهم نگذاشتی؟! تو، آنسوی خودت بودی و همیشه بهترین را برای دیگران میخواستی و این است شیوه عشق، که از پدر به تو رسیده بود.
بانوی مهربانی و آیینهها، سلام!... +
شما سردار هستید اما بی پلاک نیستید...
پلاک شما دست مادرتان حضرت زهرا(س) ست...
By Ashoora.ir & Night Skin
پیوندها
پیوندهای روزانه
آرشیو مطالب
آرشیو موضوعی
سایر امکانات
لوگوی دوستان
